فضای کار مدرن و حرفه‌ای، مصاحبه با مدیریت وِرکلَب: کار کردن درحال تغییر است. آنچه که در گذشته برای یک دفتر اساسی بود (یک میز، رفت ­و آمد، قهوه‌­ی بد)، توسط نسل جدیدی از فضاهای کار و انتظارات کارمندان، زیر سوال رفته­ است. روش کار ما درحال تجربه­‌ی اختلالی است که باعث می­شود بپرسیم: چرا اینقدر طول کشید؟ در سلسله‌­­ی کار/زندگی ، ما به گفتگو با کسانی پرداخته­‌ایم که چهره‌­ی فشار کار مدرن را تغییر می­دهند و کاری می­کنند که بسیار بسیار خوب به نظر برسد.

ممنون که ما رو دعوت کردی! ابتدا، کمی در مورد خودت و کاری که می­کنی و این که چگونه مالک موسس وِرکلَب شده‌­ای به ما بگو.

اسم من کریستینا دیسلر (Christina Disler) است و من بنیان­گذار وِرکلَب (WERKLAB) هستم. در سال 2010 من خیلی زود از دانشگاه به خانه آمدم و هیچ وقت تحصیلاتم را تمام نکردم. پدر من خیلی رک می­گفت: «تو نباید شغل مبلمان داشته باشی. تو می­توانی شغلی مرتبط با رشته­‌ی خودت داشته باشی». در مدت یک هفته از بازگشت به خانه، من در یک زندان بتونی در مرکز برنامه ­نویسی دوربین­های امنیتی فرودگاه YUR بودم.

حضور در این زمینه باعث برانگیخته ­شدن علاقه­‌ی من به نیروی انسانی شد. شروع کردم به دیدن و درک چالش­هایی که کارمندان و تکنسین­ها با آن روبه­ رو هستند. من در BCIT نام نویسی کردم و سپس برنامه ی هدایت سازمانی را در UBS اجرا کردم تا به درک بهتری از نحوه­‌ی هدایت موثر تیم­ها از طریق تغییر برسم. من واقعا می­خواستم شرکت پدرم «اکشن بی­ام­اس» را به مکانی بهتر برای هر کسی که آنجا کار می­کرد، تبدیل­ کنم. این دوره­‌ای از حضور من در آنجا بود که با وضعیتی روبه ­رو شدم که منجر به جرقه­‌ی ورکلب شد.

«تا سال 2020، 40% از نیروی کار، شامل کارکنان مستقل، پیمانکاران، کارمندان آزاد و مالکین تنها خواهند بود.»

روند به وجود آمدن انجمن ورکلب

این در سال 2011 بود و من این فکر را به یاد می‌­آورم: « وایسا … کمتر از یک دهه با آن فاصله است». در همین حال، من درحال کار روی تغییر انتظارات در مورد رابطه­‌ی کارفرما و کارمند بودم. مدیران پروژه و فروشندگان به طور فزاینده‌­ای می­خواستند، نماینده باقی بمانند.

در همین زمان، خواهر من در اروپا زندگی می­کرد. او به من زنگ­ زد تا در مورد این شرکت و همکاری که «اسپیسز» نامیده ­شد، با من صحبت­ کند. این مفهوم به ­ویژه برای بازار «ونکوور» منطقی به نظر می­رسید. خرید یا کرایه­‌ی فضا در اینجا بسیار گران است. فارغ از تعداد بنگاه­‌ها، من با عنصر انسانی بسیار هم­تراز بودم. من در مورد مردم، احساساتی هستم: کمک­ کردن به ظرفیت آن­ها، برقراری ارتباط انسانی. هنگامی که تصمیم به انجام آن گرفتم، یک فضا تامین ­کرده و ظرف دو ماه آن را تجهیز کردم.

پیش از این شما گفته­‌اید که «نگه­داشتن فضا برای آسیب پذیری» مرکزیت ورکلب است. این امر چگونه بر نیروی کار مدرن تاثیر می­گذارد؟

این کار دارای چند لایه است. در وِرکلَب، ما می­خواهیم هر کس با دیگران همان­گونه ارتباط برقرار کند که پیش از ارتباط با افراد حرفه‌ای، برقرار می­کرده است. وقتی هر یک از اعضای جدید به ما می­پیوندد، فرم­‌هایی را پر می­کند که هیچ ارتباطی با شغلشان ندارد. سوال دقیقا این است: «چه چیزی شما را به شما تبدیل می­کند»؟ این فرآیند کاربردی، یک گروه واقعا هماهنگ ایجادکرده و به امنیت احساسی فراگیر در فضا کمک می­کند.

یک چیز درجه یک، نوآوری، خلاقیت و کنجکاوی را هدایت می­کند. برای برداشتن آن چیزها، شما مجبورید آسیب­ پذیری را بهبود دهید. ترسناک است که چیزهای جدید را امتحان کنید و فراتر از آنچه می­دانید، کار کنید. این چیزی است که بخش بنیادین اخلاق و صفات ماست و یکی از چیزهایی است که مرا فوق‌­العاده به هیجان می­‌آورد. در ورکلب، ما به صراحت به اعضای خود می­گوییم که می‌خواهیم آنان را تشویق کنیم که از وسط رنج تلاش برای چیزهای جدید، عبور کنند.

هنگام انتخاب محل و تجهیز فضای ورکلب، چه چیزی تلاش شما را هدایت ­کرد؟

ونکوور بسیار زیباست. ما اقیانوس داریم، کوه داریم، محیط ما بسیار حیرت­ انگیز است. با این حال، ما این را در فضا­های کاری خود، منعکس نمی­کنیم. این موضوع همیشه باعث تامل من بوده­ است.

نور طبیعی [در محیط وِرکلَب]، یک چیز بسیار کلیدی است. نصب شیشه در تمام اتاق­های جلسه به کارمندان ما این اجازه را میدهد تا بدون اهمیت از این­که کجا هستند، با فضای بیرون ارتباط داشته ­باشند. حتی از اتاق نشیمن نیز می­توانید از وسط اداره، کوه­ها را ببینید. من می­خواستم محیطی بسازم که سیال­ بودن را ترویج ­دهد؛ زیرا همچین فضایی می‌تواند ذهن شما را برای درک و انجام مسائلی که در آنها گیر کرده‌اید باز کند. افراد دوست ندارند حسی مانند ماهی ساردین داشته ­باشند.

• همچنین، فضا به گونه‌­ای طراحی شده ­است که هر چقدر بیشتر بروید، ساکت­تر باشد. هر کاری که ما در این فضا انجام دادیم، هدفی داشت. اگر چیزی مفهومی ندارد، اگر دلیلی برای آن وجود ندارد، چرا ما آن را داشته­ باشیم؟

برای دستیابی به چه چیزی برای افرادی که برای کار به این­جا می‌آمدند، تلاش می­کردید؟

شغل من این فضا نیست. شغل من، این انجمن است. هر روز بر اساس این که چه کسی آنجا کار می­کند، شکل کار عوض میشود. این یک موجود زنده است که نفس می­کشد. ما در یک دنیای به ­هم پیوسته زندگی می­کنیم؛ اما نسل ما، مایل به ارتباط چهره‌به‌چهره است. وقتی من اعضای جدید را ملاقات می­کنم، همیشه به دنبال راه­‌هایی هستم تا آنان را به سایر افرادی که در محیط ما هستند، وصل­ کنم. من چند خط معیار کوچک پیدا می­کنم، مانند: «والدین شما در سنگاپور کار می­کردند». آن را پیدا کن، آن را فعال­ کن و اجازه بده با هم بیایند. وقتی می­بینم اعضا دوست شده‌­اند، قلب من آواز می­خواند.

آیا شما نوع یا حرفه­‌ی مشخصی دارید که ورکلب را به جلو بکشاند؟

ما قطعا شاهد یک تعریف مربوط به نسل هستیم. از آن­جا که ما از یک فرآیند کاربردی استفاده می­کنیم، واقعا قادر به ایجاد فرهنگ ورکلب هستیم. تناسب فرهنگی بسیار مهم است. من می­خواهم هر کسی که به این فضا می­‌آید، بتواند با فراخ بال، رهبری کند و به روش خاص خود، ارزش افزوده ایجاد کند. این دلیل آن است که من همیشه می­خواهم بدانم آن­ها چه احساساتی دارند. لازم نیست که بدانید چگونه صورتحسابشان را پرداخت می­کنند؛ اما من معمولا به سرعت تجسم می­کنم که چه چیزی باعث خودنمایی آن­ها می­شود و چه چیزی به آن­ها انرژی می­دهد.

آیا تجربیات شما به عنوان متخصص HR، بر تصمیمات شما در مورد افتتاح، تجهیز و راه‌­اندازی این محیط کاری، تاثیر داشت؟

من فکر می­کنم آن­جا تاثیر زیادی روی مهارت داشت. وقتی شما فرهنگ شرکت را می­سازید، این مشابه ساختن اجتماع است. من هیچ وقت در مورد سیاست و روش، حساس نبودم؛ اما بدون تردید در مورد ظرفیت انسانی حساس بودم و به مردم کمک میکردم تا به آرزوهایشان برسند؛ حتی اگر این به معنای حضور در شرکت ما نبود.

من همچنین شروع به درک این موضوع کردم که 9-5 (ساعت کاری شرکت) روز کاری، دیگر به صورت پیش­فرض نیست. در ورکلب، ما تلاش می­کنیم تا فضای کاری ایجاد کنیم که بخش­های خود مراقبتی و زندگی اجتماعی خودمان را فدا نکنیم. حالا که تا ساعت 9 شب کار می­کنید، چه چیزی را از دست داده‌­اید؟ ما می­خواهیم آن را به روز شما تزریق کنیم. به طور مثال، وقتی ما این جا یوگا انجام می­دهیم، بسیار خوشحال می­شوم وقتی کسی قبلا هرگز یوگا انجام نداده ­است و من یک فضای امن ایجاد کرده‌­ام تا آن­ها چیزهای جدید را امتحان­ کنند.

چه چیزی در مورد اقتصاد کاری مدرن است که الهام بخش شماست؟ امید دارید که فضای شما چه چیزی را در افراد برای استفاده، پرورش دهد؟

نسل هزاره­‌ی جدید، «نسل صاحب حق» نامیده شده ­است. من عاشق این حس خود مختاری هستم که در آن­جا به وجود آورده‌ایم؛ که ما ایده­ای داریم و براساس آن اجرا می­کنیم. مردم دهه ­هاست که از تلاش برای چیزهای جدید، هراسناک‌اند و همه­‌ی این خدمات خلاقانه­‌ی زیبا به خاطر همتایان ما شکوفا شده­‌اند. محل کار روزانه­‌ی مدرن، ناچار است به این احترام بگذارد. ما موجودات احساساتی هستیم. فضای متفاوت، احساسات متفاوت و حالت­های متفاوتی را برمی ­انگیزد. تغییر فضای شما می­تواند یک چشم­ انداز کاملا جدید به شما بدهد.

امیدوارم با خواندن این مطلب، نکات مفیدی برای ایجاد محیط کاری پویا‌تر و همچنین تعامل بهتر با کارکنان شرکت خود به دست آورده باشین، حتما نظرات و پیشنهادات خودتان را در این ضمینه با ما به اشتراک بگذارید.